Leerlingen zijn je spiegel. Durf er in te kijken en je groeit
Femke Cools
Jaren geleden tijdens een sportdag vind ik een achtste groeper alleen zittend op een hek. Ik vraag hem waarom hij niet meedoet met de groep. “Ik moet hier zitten”. Als ik vraag of hij wil vertellen wat er gebeurd is zegt hij: “Een groepje meiden gooide water naar mij en toen ik hen nat probeerde te gooien begonnen ze te janken en toen ben ik hierheen gestuurd en die meiden mogen natuurlijk verder spelen. Ze vragen mij nooit iets. Ik krijg toch altijd de schuld, dus wat maakt het uit”. Op dat moment hield hij mij een spiegel voor en realiseerde ik mij dat hij zo’n leerling is waar veel op wordt gelet en waar snel een oordeel over wordt geveld; zonder na te gaan wat er werkelijk gebeurd is. Ook ik maak(te) mij daar als leerkracht schuldig aan. De weken daarna werd mijn gedachte hierover bevestigd door meerdere voorvallen waarbij hij als aanstichter werd betiteld. Echter bleek, wanneer ik in gesprek ging met alle betrokkenen, dat de aanleiding vaak niet bij hem lag. Vanaf die dag probeer ik niet te oordelen voor ik weet wat er werkelijk gebeurd is. Ik ben hem, tot op de dag van vandaag, dankbaar voor het feit dat hij mij toen onbewust een spiegel heeft voorgehouden.
Zo’n spiegel houdt beeldbegeleiding je eveneens voor en dit gun ik iedereen.
Nieuwsgierig naar wie ik nog meer ben; klik op onderstaande button .